Dębowy Wikiński 13kg

Jeden ze starszych łuków wykonany jak ja to mówię z "odpadków" czyli kawałków drewna które od szczypały mi się z pnia nie tak jak bym chciał w tym przypadku zaryzykowałem podzielenie szczapy z której powinny wyjść 2 łuku ale drewno jest kapryśne i poprowadziło pęknięcie tak że jedna część wyszła strasznie wąska ale nic nie może się zmarnować
łuki o mniejszej sile naciągu też strzelają wyśmienicie a bywa że są łatwiejsze w opanowaniu dla łucznika










Koniec końców wystrugałem łuk moim zdaniem bardzo przyzwoity i sprawny jak na swoje gabaryty

Drewno dębowe w którym pracowałem pochodzi ze około 30etniego dębu z serca puszczy Kampinowskiej
drewno przyjemne w obrubce o dużej ilości bieli ktora redukowałem ale utrudniało mi to pofalowanie drewna na grzbiecie, taki urok młodej dębiny


Pień miał jeden spory martwy sęk który odbił się echem na łuku.
Zniekształcenie trzeba było w procesie profilowania  osobno obrabiać co bardzo wydłuża pracę ale daje sporo satysfakcji podobnie jak fakt że łuk z takimi dekorami strzela tak samo dobrze jak wykonany z nudnego pręta drewna o prostych słojach

 

gryfy inspirowałem na łuk skandynawski 

 

majdan opatrzyłem w skórę ze starego kożucha która utwardziłem i przyciemniłem roztopionym woskiem 

 

drobne sęczki nadają uroku 

Dziś łuk dodatkowo upiekszony w majdanie(o czym kilka postów wcześniej) czeka na wypełnienie swojej przepowiedni która brzmi "Ujmie go w dłoń ten człek co nie siła ramion lecz siłą opanowania i dobrym okiem dysponuje"