Quercus skandynawsko słowiański

Dostałem zlecenie wykonania zastawu czerpiącego zarówno z kultury wikińskiej jak i słowiańskiej zarazem

Budowę łuku, strzał i kołczanu wzorowałem na znaleziskach skandynawskich.

Zdobnictwo natomiast to już inspiracja wzorami ze słowiańszczyzny nad bałtyckiej
Na gryfie łuku typowy motyw słowiański. Kręgi powstały przez zalanie gorącom żywicom  wcześniej przygotowanych rowków

Cały komplet wykonany z drewna dębowego.
Łuk wystrugałem z samej twardzieli. promieni na strzały z tej samej partii materiału co sprawiło że strzały były wyśmienicie dopasowane pod łuk

Elementy ze skóry: baza kołczanu, trzewiki w pokrowcu i skórka na majdanie w kolorze cielistym. Skórka gruba ponad 2 mm z głębokimi bruzdami delikatnie licowana tak że widać pory po sierści

Gryf podgięty na brzusiec dla wygodniejszego zakładania cięciwy

Ślad po żerowaniu owada wy szpachlowałem żywicom

Kołczan wzorowany na tych z Hedeby

Rękaw na lotki i mankiet wykonany z grubej lecz luźnej tkaniny lnianej. Haft według wzoru z Oldenburga

Len o wiele łatwiej zwinąć niż skórę która w oryginale zastosowana była w duńskim znalezisku

  

Jest też o wiele delikatniejszy dla lotek  lecz nie chroni tak przed wilgociom jak skóra

 

Kiszkę na łuk wykonałem w podobnej stylistyce co kołczan. ten sam len ta sama skóra.

Haft w stylu Wolińskim

Trzewiki chronią gryf przed uszkodzeniami zabrudzeniem i wilgocią gdy nierzadko łuk zostaje oparty o ziemię

Czas na pociski...

Grot to liść z ością osadzany na trzpieniu. Owijka z miedzi zalana czystą żywicom

 

Lotka długa gęsia klejona na mieszaninę żywicy i dziegciu

  

Owijka lniana barwiona na oliwkowy kolor. Tą samą nicią szyłem kołczan Promień profilowany, osada szersza. Dębina pod względem strzał zaskoczyła mnie pozytywnie. stosunek sztywności do masy jest satysfakcjonujący. Pierwszy raz robiłem strzały dębowe

Bardzo się cieszę że mogłem wykonać spójny pełny ekwipunek historycznego łucznika
Za skutkowało to już kolejnymi podobnymi realizacjami. postępy prac niebawem